Το Μουσείο Ειρήνης του Ναγκασάκι στέκεται κοντά στην σημείο που ήταν το επίκεντρο της έκρηξης της ατομικής βόμβας και αποτελεί ένα μήνυμα πασιφισμού και ειρήνης.
Ουσιαστικά το μουσείο ειρήνης είναι ένα αρχιτεκτονικό τοπόσημο που μεταφέρει έναν συμβολισμό. Το εσωτερικό του μουσείου δεν εστιάζετε στα εκθέματα, απλά αποτελεί έναν ήσυχο και σεμνό χώρο που επιτρέπει στον επισκέπτη να στοχαστεί εν ειρήνη.
Το κτίριο είναι κλασσικό δείγμα Ιαπωνικής αρχιτεκτονικής και όταν σχεδιάστηκε οι αρχιτέκτονες αντιμετώπισαν το κλασσικό πρόβλημα που υφίσταται στα περισσότερα αρχιτεκτονικά project στην σύγχρονη Ιαπωνία, την έλλειψη χώρου. Για να δώσουν την ψευδαίσθηση του μεγέθους αλλά και για να επιμηκύνουν την διάρκεια μιας ξενάγησης, οι δημιουργοί χρησιμοποιήσουν δύο τεχνάσματα, δαιδαλώδης διαδρόμους και προσεκτική μελέτη φωτισμού ώστε οι διάδρομοι να αποκτήσουν εύρος.
Όταν εισέρχεται στον χώρο ο επισκέπτης αναγκαστικά περνάει από μια σειρά ζιγκ-ζαγκ διαδρόμων, ώστε να επιμηκυνθεί η απόσταση περπατήματος εντός του χώρου. Παράλληλα η είσοδος φυσικού φωτός στον χώρο καθορίζεται όχι μόνο από φεγγίτες, αλλά και από απόκληρα κομμάτια τοιχοποιίας τα οποία αιωρούνται. Έτσι το φυσικό φως λειτουργεί και σαν στοιχείο οριοθέτησης που βοηθάει τον δαιδαλώδη χώρο να «αναπνεύσει».
Τέλος το μουσείο ειρήνης πλαισιώνεται από ένα σύστημα κυκλοφορίας νερού σε αυλάκια, που σκοπό έχει να καλυφτεί ο θόρυβος της πόλης από τον ήχο του τρεχούμενου νερού βοηθώντας έτσι τον επισκέπτη να χαλαρώσει. Ταυτόχρονα αυτή η κυκλοφορία νερού βοηθάει και την ψύξη του κτιρίου καθώς προσφέρει δροσιά τους ζεστούς μήνες του χρόνου.
